wszystko i nic

wszystko i nic - dokładnie to teraz czuję. no i oczywiście strach. tylko nie rozumiem czemu się boję i czego. przecież jeszcze nic się nie wydarzyło, a już zaczął towarzyszyć mi strach. do tej pory nie zrobiłam chyba żadnej okropnej głupoty, i bardzo dobrze. bardzo! chcę się tylko przestać bać i traktować wszystko na luzie, ale nie mogę. za bardzo mi zależy.

wakacje się kończą, co za koszmarna świadomość. a od września znowu zacznie się bezproduktywne chodzenie do szkoły, myśli o tym, kiedy zwiać z lekcji i z kim, a kiedy udawać chorobę. trzeba będzie się wziąć za naukę i powtarzanie, za tą pieprzoną maturę, którą stresuję się już w tym momencie. chciałam napisać, że zacznie się wychodzenie za bramę na papierosa, ale zapomniałam, że przecież od 1 września rzucam palenie. a więc nie będzie wychodzenia za bramę, będzie za to ochota na papierosa. no cóż, życie nie składa się tylko i wyłącznie z przyjemności. trzeba będzie złożyć tą głupią deklarację i w końcu określić się, co chce się w życiu robić. a ja nadal nie wiem i czuję się z tym co najmniej źle. nie wiem, co chcę zdawac na maturze, co na podstawie, co na rozszerzeniu, nie wiem na jakie studia iść, nie wiem kim chcę zostać po studiach, KURWA NIC NIE WIEM.

boję się posunąć o jeden krok dalej.

przygarnie mnie ktoś od jutra na tydzień do siebie? u mnie w domu będzie niezły rozpierdol - przyjeżdża przyjaciółka mojej matki z dwójką dzieci. BŁAGAM, nie każcie mi tego znosić. proszę.

nie czuję narazie sensu mojej egzystencji. może powinnam postawić sobie jasny cel i dążyć do niego jak nasz wspaniały, który siedzi w ameryce?

idę czytać "udław się" palahniuka. ciekawie się zaczęło.